تکرار تاریخ

این روزها برای من خوب نمی گذرند. میان روزمرگی ها و تکرارها دست و پا می زنم. امیدهای بر باد رفته و حسرت ها دست بر گلویم گذاشته اند و راه نفسم را بند آورده اند. دیگر آن انگشت شمار لذتهای زندگیم هم به کامم تلخ شده. دستی مرا گرفته و از همه چیز دور می کند. خیلی چیزها مثل قبل نیست. و این مرا می ترساند. می ترسم امیدهای اندکم برای بودن و زندگی کردن از کف بروند. می ترسم برنجانم. می ترسم از دست بدهم، تنها دارایی ام را. عشقم را، امیدم را. 

این روزها خوب نمی گذرند و من این خوب نگذشتن را خیلی خوب می شناسم. ترسم از تکرار گذشته است. از روزهای یاس و اندوه بی پایان. از روزهای بی قراری و پوچی. از روزهای بودن و در عین حال نبودن. من می ترسم ...